DRUGA ŻONA

autor : Nino Haratischwili (tłum. Natalia Staszczak-Prüfer)
reżyseria: Anna Kerth,
obsada: Joanna Jarmołowicz, Monika Kwiatkowska, Aneta Todorczuk – Perchuć, gościnnie: Paweł Ciołkosz
oprawa muzyczna: Michał Gosiewski , dźwięk: Krystian Kościjański

To historia o trzech kobietach – Laurze, Lenie i Agnes – których życie jest pełne rozczarowań. Laura choruje na nowotwór i z czasem uświadamia sobie, że w życiu zbyt wiele poświęciła córce i mężowi, nie otrzymując w zamian takiego samego poświęcenia. Postanawia zemścić się na zdradzającym ją mężu z pomocą gosposi Leny. Z kolei Agnes uważa, że jej matka jest samolubna i buntuje się przeciwko niej. Lena, niezadowolona ze swojego życia, decyduje się pomóc Laurze, bo nie ma już nic do stracenia. Los nie zawsze toczy się tak, jakby chciały bohaterki…

Anna Kerth: „Kobieta kobiecie kobietą” – to mocne słowa, ale w tym tekście widać, jak trudne są relacje między kobietami, a zarazem jak mimo wszystko, niezależnie od rodzaju relacji, są podszyte miłością czy też, jak się często mówi, solidarnością kobiet. Haratischwili zawarła w tekście jeszcze jedną ważną rzecz, przewrotność losu. Niezależnie od tego, jak bardzo kobiety przezwyciężyłyby swoje animozje, jak bardzo nauczyłyby się współpracować, niezależnie od tego, jak świetny plan by wdrożyły w życie… jest jeszcze coś, czego przewidzieć nie są w stanie… przypadek/los. To właśnie sytuacje nieprzewidywalne ujawniają siłę, dzikość i charakter danej kobiety.

PŁUCA

autor : Duncan Macmillan (tłum. Anna Gujska)
reżyseria: Anna Kerth,
obsada: Zuzanna Grabowska, Sebastian Cybulski
oprawa muzyczna: Michał Gosiewski

Zdecydować się na dziecko? Czy nie? Wydać na świat potomka, który nie tylko zmieni życie tej pary, która się na to zdecyduje, ale całego świata?
Jakie będzie jego życie? Jaki świat na niego/na nią czeka? Kto ma dzieci, a kto je powinien mieć?
Czy rozmnażanie to przysłowiowa bułka z masłem? Ilu parom się to udaje?
Czy związek jest w stanie przetrwać stratę? I co do tego wszystkiego mają nasi rodzice i dziadkowie?
Te i inne pytania zadaje w tekście Macmillan, wsadzając je w usta swoich bohaterów.
Bohaterowie tekstu to dzisiejsi everymani .
Każdy przynajmniej raz był świadkiem bądź doświadczył osobiście choćby wycinka zdarzeń ze sztuki „Płuca”, ale czy każdy aż tak bardzo zastanawiał się nad losem świata jak robią to K i M?

ZABÓJCZA PEWNOŚĆ

autor : Marcus Lloyd (tłum. Bogusława Góral)
reżyseria: Anna Kerth,
obsada: Monika Kwiatkowska, Grzegorz Damięcki, Maciej Konopiński
oprawa muzyczna: Michał Gosiewski

Elisabeth i Michael. Ona niespełniona tancerka, on niespełniony aktor. Oboje pragną sukcesu. Poprzez to jedno spotkanie mogą zaspokoić swoje pragnienia. Czy do tego dojdzie? Jak daleko się posuną, by wciąż czuć się wyjątkowym człowiekiem? Czym jest instynkt i jak można go zwieźć? Będziemy świadkiem gry, gdzie głównym bohaterem jest ego.”„Zabójcza pewność” Marcusa Lloyda to psychologiczny thriller oparty na kunsztownie zaplanowanej intrydze. Elizabeth -była baletnica poruszająca się na wózku inwalidzkim, zatrudnia Michaela – przystojnego, bezrobotnego aktora nadużywającego alkoholu, aby partnerował jej w czytaniu sztuki, którą sama napisała. W trakcie czytania okazuje się, że treść pierwszej sceny w najdrobniejszym szczególe odzwierciedla realną sytuację, w której przed chwilą oboje uczestniczyli. Jak to możliwe, że Elizabeth z taką dokładnością przewidziała przebieg pierwszej wspólnej rozmowy z Michaelem i uczyniła ją częścią swej sztuki. Podczas gdy w mężczyźnie zaczyna narastać niepokój, Elizabeth przejmuje kontrolę nad następującymi po sobie wydarzeniami. Do czego doprowadzi gra, którą zainicjowała i jakie są motywy jej działania?

Sztuka Marcusa Lloyda, współczesnego angielskiego dramatopisarza, prowokuje do wielu pytań: jaka jest granica między prawdą i fikcją? Kto lub co decyduje o naszych losach: przypadek, przeznaczenie, my sami? Jak radzimy sobie w życiu z porażkami i w jaki sposób przyjmujemy sukcesy?
W jakim stopniu nasze życie wypełnione jest różnymi obsesjami i czy niezaspokojona namiętność lub brak spełnienia są w stanie popchnąć nas ku przepaści?”

HISTORIA PEWNEJ MIŁOŚCI

autor : Tomasz Man,
reżyseria: Anna Kerth,
obsada: Anna Kerth, Łukasz Simlat,
muzyka: Tomasz Man

“Historia pewnej miłości”, to wnikliwa analiza uczuciowej relacji dwojga ludzi, ukazana od momentu przypadkowego spotkania i początkowej fascynacji po stopniowe wygasanie uczucia i tragiczny finał. To opowieść o naszych fałszywych wyobrażeniach na temat związków i sposobów budowania więzi. To historia naszych oczekiwań i zawiedzionych nadziei, tęsknoty za porozumieniem przy jednoczesnym braku umiejętności wsłuchiwania się we wzajemne potrzeby. Ta historia, pomijając jej nieszczęśliwy finał, dotyczy w istocie każdego z nas, wpisuje się w banalność codziennego życia, które upływa w skromnych dekoracjach naszych małych mieszkań, gdzie po cichu rozgrywają się wszystkie prywatne dramaty.

autor: Jarosław Murawski,
reż.: Anna Kerth,
obsada: Krzysztof Gordon, Piotr Domalewski, Agnieszka Płoszajska, Anna Smołowik, Grzegorz Sierzputowski, Anna Demczuk, Monika Dworakowska, Piotr Chys, moderatorem rozmowy będzie dr Barbara Świąder-Puchowska

Anna Kerth: Jaki byłby świat, gdyby każdy mógł skonstruować swój ideał? Jak bardzo kobiety różnią się od mężczyzn? Czy natura ludzka jest silniejsza od wszelkich wynalazków? Odwieczne pytania i szukanie na nie odpowiedzi, to świetny pretekst do napisania dramatu. Jarek Murawski to doskonały obserwator, potrafi przelać na papier sytuacje codzienne, okraszając je dystansem i poczuciem humoru, jednocześnie nie pozbawiając postaci żarliwości i romantyzmu. Humanka to dramat nieodległy, jak sam nazwał go autor, czy rzeczywiście czasy, w których humani zawitają na naszych ulicach jest tak bliski?

CZEKAJĄC NA ROMEA

autor: Sarah Grochala
tłumaczenie: Anna Kerth
reżyseria: Anna Kerth
obsada : Magdalena Popławska, Roma Gąsiorowska, Michal Żurawski, Anna Kerth
Dźwięk: Maciek Krupa
Wizualizacje: Julia Sitarska
Tutor: dr Tomasz Wiśniewski

„Nie wiesz, jakie to niespotykane? By dwoje ludzi, którzy się kochają, się odnaleźli. Nie pozwolili przeminąć uczuciu. To cud.”

Co robi z nami pragnienie miłości? Jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, gdy ogarnianas strach? Czym jest wojna; wojna jako sytuacja ekstremalna? Czy jeszcze jesteśmy wstanie zobaczyć Prawdę bez utraty więzi? Talya czeka na „tego jedynego”. Raneen uważa, że to strata czasu. Gdy jednak ON się zjawia… ich relacja zostaje wystawiona na próbę.

Chcę zadawać pytania, pozwolić usłyszeć tekst a zarazem pobudzić wyobraźnię przez wyostrzenie zmysłów, do czego może skłonić minimalizm. Zobaczmy, co niesie za sobą tekst; czy w ogóle spowoduje, że zaczniemy zadawać sobie pytania? Jak daleko możemy się posunąć w kreowaniu dla siebie iluzji, by być szczęśliwym?

Sarah Grochala pisze o sprawach ją nurtujących. W 2006 roku tekst „Czekajac na Romea” był odzwierciedleniem zmagań angielskich singli, kilka lat później może stać się opisem tego, co jest już w całej Europie, jeśli nie na całym świecie, zjawiskiem powszechnym.

Tekst Sary często pokazuje dzisiejsze zagubienie i desperackie szukanie właściwej drogi.

Mam nadzieję, że wierne i czysto intencjonalne odczytanie tego, na pozór błahego tekstu, wzbudzi potrzebę zastanowienia się nad „kondycją naszych serc” i sprawi, że zaczniemy zadawać sobie istotne pytania… np. Jak daleko posunę się w swoich czynach, zapatrzeniu, przekonaniach, by poczuć się kochanym? Czy przypadkiem nie stworzyliśmy sobie „wojny” poprzez kanony, poprzez ciągłe „wypada – nie wypada”; czy praca nie stała się takim zamkniętym pokojem, wymówką do czekania na jedynego/jedyną? Co przy tym tracimy? Co jeszcze możemy stracić?” – mówi Anna Kerth, tłumaczka i reżyserka „Czekając na Romea”.